Pages

10 Τρόποι με τους οποίους θα μπορούσε να μας σκοτώσει το Σύμπαν !

Πτώση Αστεροειδούς

Οι αστεροειδείς και άλλα NEOs (Near Earth Objects) πλησιάζουν τη Γη πιο συχνά απ’ ότι νομίζουμε. Οπότε γεννάται το ερώτημα: γιατί δεν έχουμε ακούσει ποτέ ότι κάποιο από αυτά τα αντικείμενα
χτύπησε τη Γη; Η απάντηση είναι απλή: γιατί δεν μπορούν. Τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες, η ατμόσφαιρα της Γης προκαλεί τεράστια τριβή σε αυτά τα ουράνια σώματα με αποτέλεσμα αυτά να καίγονται πριν φτάσουν στο έδαφος. Η ατμόσφαιρα αποτελεί λοιπόν μία ασπίδα προστασίας για μας, καθώς μας προστατεύει από ουράνια αντικείμενα τα οποία θα μπορούσαν να προσκρούσουν στη Γη και να δώσουν ένα τέλος στον πολιτισμό όπως τον ξέρουμε. Όταν ένας αστεροειδής έχει τη δυνατότητα να περάσει μέσα από τη γήινη ατμόσφαιρα και να φτάσει στο έδαφος, τότε λέμε ότι ανήκει στους μετεωρίτες. Πιθανολογείται ότι ένας μεγάλος μετεωρίτης χτύπησε τη Γη περίπου 65 εκατομμύρια χρόνια πριν εξαφανίζοντας τους δεινοσαύρους. Σύμφωνα με τη NASA, ένας μετεωρίτης με μέγεθος περίπου ίσο με το 1/5 του μεγέθους του αυτού του μετεωρίτη χτυπά τη Γη μία με δύο φορές κάθε ένα εκατομμύριο χρόνια. Αν η Γη δεχόταν το χτύπημα ενός αστεροειδούς αυτού του διαμετρήματος, πιθανότατα δεν θα επιβιώναμε. Δεν έχει ακουστεί ότι κάποιος αστεροειδής αυτού του μεγέθους χτύπησε τη Γη τα τελευταία εκατομμύρια χρόνια, οπότε ίσως αυτό καθυστερήσει κι’ άλλο. Με  ≈6.7 δισεκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο η πιθανότητα να δει κάποιος την Γη να δέχεται το χτύπημα ενός μετεωρίτη τέτοιου μεγέθους είναι πραγματικά τεράστια. Για περισσότερες πληροφορίες για τα NEOs μπορείτε να επισκεφθείτε το σύνδεσμο της NASA (FAQs).

Ηλιακή Καταιγίδα

Ηλιακή καταιγίδα καλείται μία γιγάντια έκρηξη ενέργειας στην ατμόσφαιρα του Ήλιου. Μπορείτε να την φανταστείτε σαν μία τεράστια μάζα φωτός και ζέστης η οποία σηκώνεται ξαφνικά από την επιφάνεια του Ήλιου. Οι ακτινοβολία που εκπέμπεται (κυρίως ακτίνες γ’ και υπεριώδης ακτινοβολία) είναι τόσο ισχυρή ώστε να προκαλέσει παρεμβολές στις τηλεπικοινωνίες στη Γη! Το Πλάσμα (αυτή η μάζα φωτός και θερμότητας που εκτοξεύεται από τον Ήλιο) μπορεί να επηρεάσει τον καιρό στη Γη. Έξω από τη Γη, το Πλάσμα αποτελεί πηγή κινδύνου λόγω της  ραδιενεργούς ακτινοβολίας για τα διαστημόπλοια και τους αστροναύτες. Από την άλλη αυτά τα μόρια Πλάσματος είναι που δημιουργούν το πανέμορφο Βόρειο Σέλας (Aurora Borealis)! Η ακτινοβολία που εκπέμπεται από το Πλάσμα θα μπορούσε να προκαλέσει επιπλοκές κατά την διάρκεια επανδρωμένων πτήσεων στον Άρη, στη Σελήνη και σε άλλες διαστημικές αποστολές. Οι τροχιές των τεχνητών δορυφόρων μπορούν επίσης να επηρεαστούν. Ο λόγος για τον οποίο ένα τέτοιο γεγονός θα μπορούσε να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στον ανθρώπινο πολιτισμό,  είναι κυρίως το γεγονός πως το Πλάσμα συμπιέζει το μαγνητικό πεδίο της Γης. Όταν αυτό επανέρχεται, δημιουργούνται ηλεκτρομαγνητικοί παλμοί. Εξαιτίας μίας ισχυρής ηλιακής καταιγίδας, οι ηλεκτρομαγνητικοί παλμοί που θα προκαλούνταν κατά την επαναφορά του μαγνητικού πεδίου της Γης θα μπορούσαν να κάψουν κάθε ηλεκτρικό κύκλωμα στη Γη. Ο κόσμος θα έμενε χωρίς ρεύμα ίσως ακόμα και για χρόνια, γιατί κάθε  ηλεκτρικό κύκλωμα θα έλιωνε. Το ερώτημα είναι αν θα κατάφερνε ο σημερινός άνθρωπος να επιβιώσει υπό τέτοιες συνθήκες. 

Supernova

Πως ήταν η εμπειρία σας από μία φωτογράφηση με το φλας να ανάβει μπροστά στα μάτια σας; Όχι και τόσο καλή έτσι; Φανταστείτε πως θα ήταν να έλαμπε ξαφνικά μπροστά στα μάτια σας φως δισεκατομμύρια φορές πιο φωτεινό! Το supernova είναι ακριβώς αυτό –ένα άστρο δισεκατομμύρια φορές φωτεινότερο από τον Ήλιο, τη στιγμή που εκρήγνυται. Μετά από την κατάρρευση του πυρήνα του το άστρο αυτό εκπέμπει τεράστιες ποσότητες ενέργειας με τη μορφή φωτός αυξανόμενης ισχύος πριν τελικά σβήσει και χαθεί στο σκοτάδι του σύμπαντος. Αν ένα supernova συνέβαινε αρκετά κοντά και “στόχευε” προς το ηλιακό μας σύστημα, θα εξαφάνιζε στιγμιαία την ατμόσφαιρα της Γης. Ο πλανήτης μας θα υπερθερμαινόταν από την υπεριώδη ακτινοβολία κάτι που θα προκαλούσε μαζική εξαφάνιση των ζωντανών οργανισμών. Επίσης το supernova θα εκτόξευε σύννεφα σκόνης και αερίου στο διάστημα που θα υπερέβαιναν 10 φορές τη μάζα του Ήλιου.

Έκρηξη Ακτινών Γ

Οι εκρήξεις ακτινών γ είναι εκλάμψεις ραδιενεργούς ακτινοβολίας οι οποίες διαρκούν από κλάσματα του δευτερολέπτου μέχρι σχεδόν μία ώρα. Συνήθως διαρκούν μερικά δευτερόλεπτα και προέρχονται εκτός του γαλαξία μας. Είναι τα πιο φωτεινά (ηλεκτρομαγνητικά) φαινόμενα που συμβαίνουν στο σύμπαν. Οι επιστήμονες υποθέτουν πως ένα τέτοιο συμβάν ευθύνεται για τη μαζική εξαφάνιση της ζωής στη Γη 444 εκατομμύρια χρόνια πριν. Οι ακτίνα γ που έπληξε τη Γη κατέστρεψε το όζον της ατμόσφαιρας αφήνοντας τον πλανήτη μας ευάλωτο στην υπεριώδη ακτινοβολία, η οποία ανέβασε τα επίπεδα θερμοκρασίας και τελικά σκότωσε τους ζωντανούς οργανισμούς.


Μαύρη Τρύπα

Οι Μαύρες Τρύπες είναι σημεία στο διάστημα όπου το βαρυτικό πεδίο είναι τόσο ισχυρό, που τίποτα δεν μπορεί να ξεφύγει της έλξης τους. Ούτε και το φως μπορεί να αντανακλαστεί σε αυτά τα αντικείμενα, εξού και το όνομά τους. Ουσιαστικά είναι αδύνατο να ξεφύγεις από μία Μαύρη Τρύπα, όταν μπεις μέσα στο πεδίο έλξης της. Το σημείο μη επιστροφής σε μία Μαύρη Τρύπα καλείται “ορίζοντας”. Είναι το σημείο ακριβώς πριν αρχίσει το βαρυτικό πεδίο της Μαύρης Τρύπας. Όταν ένα αντικείμενο περάσει τον ορίζοντα μιας Μαύρης Τρύπας, η μοίρα του σφραγίζεται και πλέον δεν μπορεί να ξεφύγει. Γνωρίζοντας ότι ακόμα και το φως δεν μπορεί να ξεφύγει από μία Μαύρη Τρύπα, θα χρειαζόταν ταχύτητα μεγαλύτερη αυτής του φωτός για να ξεφύγει κανείς. Αν μπορούσαμε να δούμε ένα αντικείμενο να απορροφάται από μία Μαύρη Τρύπα (υποθέτοντας ότι μπορεί ακόμα να αντανακλά το φως), θα παρατηρούσαμε ότι θα παραμορφωνόταν τελείως. Το βαρυτικό πεδίο της Μαύρης Τρύπας είναι τόσο ισχυρό, που το μέρος του αντικειμένου που θα απορροφούσε η Μαύρη Τρύπα εκείνη τη στιγμή θα φαινόταν σαν να τεντώνεται σε εξωπραγματικές διαστάσεις. Οι Μαύρες Τρύπες έχουν επίσης τεράστια μάζα. Η μάζα τους κυμαίνεται από 10, μέχρι και εκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου. Προς το παρόν, εκτός της κεντρικής Μεγάλης Μαύρης Τρύπας, δεν έχουν παρατηρηθεί άλλες Μαύρες Τρύπες στον γαλαξία μας. Άρα μπορούμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας ασφαλείς από κάτι τέτοιο.

Θάνατος του Ήλιου

Ο Ήλιος περνάει από διάφορα στάδια κατά την διάρκεια του κύκλου ζωής του. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σχεδόν στη μέση πριν προχωρήσει σε επόμενο στάδιο στην ακολουθία του κύκλου ζωής του. Ο Ήλιος πιθανότατα θα μετατραπεί σε έναν Ερυθρό Γίγαντα φτάνοντας στο μέγιστο σημείο λαμπρότητάς του. Στην συνέχεια θα αρχίσει σιγά σιγά να σβήνει και να μετατρέπεται σε λευκό νάνο. Υπολογίζεται ότι σε περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια θα αρχίσει η μετατροπή του Ήλιου σε Ερυθρό Γίγαντα. Ένα πιο άμεσο πρόβλημα είναι το ότι καθώς ο Ήλιος πλησιάζει προς το επόμενο στάδιο του κύκλου του, γίνεται θερμότερος. Πιστεύεται ότι θα φτάσει σε ένα σημείο να είναι τόσο θερμός, που οι ζωντανοί οργανισμοί στη Γη δεν θα επιβιώσουν μέχρι την στιγμή που θα γίνει Ερυθρός Γίγαντας. Η θερμοκρασία στη Γη θα φτάσει σε τέτοια επίπεδα, που πλέον δεν θα μπορεί να φιλοξενήσει ζωή. Ο Ήλιος αύξανε συνέχεια τη θερμοκρασία του από την στιγμή της δημιουργίας του. Στα αρχικά στάδια της ζωής του ο Ήλιος δεν ήταν αρκετά θερμός ώστε να μπορεί να αναπτυχθεί ζωή στη Γη. Όπως τα επίπεδα θερμότητας του Ήλιου έδωσαν ζωή στον πλανήτη μας, έτσι τελικά θα την πάρουν πίσω.


Ενεργειακός Θάνατος του Σύμπαντος

Ο ενεργειακός θάνατος του σύμπαντος επέρχεται καθώς όλα τα άστρα του σύμπαντος ξοδεύουν όλη τους την ενέργεια. Είναι σαν να αφήνουμε ένα κερί να καίγεται χωρίς να το σβήνουμε, ώσπου τελικά να καεί ολόκληρο. Το σύμπαν χρησιμοποιεί “ελεύθερη” ενέργεια, η οποία όμως δεν είναι ατελείωτη. Κάποια στιγμή αυτή η ενέργεια θα τελειώσει, κόβωντας έτσι τα “καύσιμα” από κοσμικά σώματα που μας δίνουν ζωή (όπως ο Ήλιος). Αυτό ωστόσο δεν θα συμβεί σύντομα. Σύμφωνα με τον Hawking, θα χρειαστούν περίπου 10100 χρόνια.

Το Big Rip

Όπως υποδηλώνει και το όνομα, όλη η ύλη στο σύμπαν θα “σκιστεί”. Όλοι γνωρίζουμε ότι το σύμπαν διαστέλλεται από τη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης και μετά. Τι θα συνέβαινε αν αυτή η διαστολή συνεχιζόταν με επιταχυνόμενους ρυθμούς; Αν το σύμπαν διαστελλόταν πολύ γρηγορότερα από όσο διαστέλλεται σήμερα, όλοι οι γαλαξίες, τα αστέρια, οι πλανήτες, η κοσμική σκόνη κλπ, θα “σκίζονταν”. Αυτό που προκαλεί την διαστολή του σύμπαντος καλείται σκοτεινή ενέργεια. Υποτίθεται ότι βοηθάει στην διαστολή του σύμπαντος και μάλιστα με επιταχυνόμενο ρυθμό. Αυτό σημαίνει ότι το σύμπαν διαστέλλεται με ολοένα και πιο γρήγορο ρυθμό όσο περνάει ο καιρός. Τελικά το σύμπαν θα φτάσει σε ένα σημείο που θα διαστέλλεται με τόσο γρήγορο ρυθμό που τελικά θα “σκιστεί”. Τι θα συμβεί τότε; Κανείς δεν γνωρίζει.   

Γαλαξίες Κανίβαλοι
 
Όταν μιλάμε για γαλαξίες κανίβαλους αναφερόμαστε στο γεγονός όταν ένας μεγάλος γαλαξίας “τρώει” έναν άλλο μικρότερο! Το καλύτερο παράδειγμα της παροιμίας το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Οι γαλαξίες, ως γνωστόν είναι ένα σύνολο αστέρων, πλανητών, αστρικής σκόνης και άλλων αντικειμένων. Σίγουρα θα γνωρίζετε τον γαλαξία Milky Way (είναι ο δικός μας γαλαξίας). Οι επιστήμονες λένε πως αυτή την περίοδο ο γαλαξίας μας έχει αρχίσει να καταβροχθίζει τον γειτονικό γαλαξία Sagittarius. Πως θα μπορούσε να επέλθει το τέλος από ένα τέτοιο γεγονός; Πολύ απλό. Όταν δύο γαλαξίες συγκρούονται, πραγματοποιούνται συγκρούσεις μεταξύ των αστέρων, των πλανητών και των υπολοίπων ουρανίων σωμάτων που θα συναντήσουν ξαφνικά κάτι άλλο στην τροχιά τους. Οπότε φανταστείτε τη Γη να συγκρούετε με κάποιον μετεωρίτη, πλανήτη, ή ακόμη χειρότερα, με κάποιο άλλο άστρο, από άλλον γαλαξία!

Pulsar

Όταν ένα αστέρι καταρρέει, αυτό που απομένει είναι ένα αστέρι νετρονίων. Αν καταφέρναμε να επιβιώσουμε από την έκρηξη supernova που θα προκαλούσε η κατάρρευση του αστεριού, θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε ένα νέο πρόβλημα. Αυτό του Pulsar. Το Pulsar είναι ένα αστέρι νετρονίων που εκπέμπει ακτίνες ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία είναι ακτίνες, οι οποίες ποικίλουν ως προς τη συχνότητά τους και το μήκος κύματος. Κάποιες από αυτές τις ακτίνες μας παρέχουν το φως που χρησιμοποιούμε κάθε μέρα. Οι υπεριώδεις και οι υπέρυθρες ακτίνες όμως μπορούν να αποβούν ζημιογόνες. Για παράδειγμα, τα ραδιοκύματα (που βρίσκονται μετά το κόκκινο στο ορατό φάσμα φωτός) προκαλούν δονήσεις στα κύτταρα του σώματός μας, αυξάνοντας τη θερμοκρασία τους σε θανάσιμα επίπεδα, ενώ οι ακτίνες γ (που βρίσκονται πέρα από το μπλε στο ορατό φάσμα φωτός), σταματούν τη λειτουργία των κυττάρων μας. Αν και σε μικρές ποσότητες, τόσο οι ακτίνες γ όσο και τα ραδιοκύματα χρησιμοποιούνται για ιατρικούς σκοπούς, σε τόσο μεγάλες ποσότητες θα ήταν σίγουρο ότι θα εξαφάνιζαν κάθε μορφή ζωής στον πλανήτη μας.


jcconwell.wordpress.com
Μετάφραση-Επιμέλεια: astrikiprovoli.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου